Mensen die om elkaar geven

‘Als je alleen maar dingen hebt, heb je eigenlijk niets.’ las ik ooit. Maar als het om muziek maken gaat is één ding voor mij heilig. Ik speel op een goede gitaar.

Het was druk op de IC vandaag. Ik mocht veel mensen op muziek trakteren waaronder een gezin op kamer 1 in moeilijke omstandigheden. De vader had corona overwonnen, maar kreeg een reeks ernstige complicaties en lag nu op sterven.
 
Muziek is in staat om de klinische omstandigheden van een IC-kamer open te breken en ruimte te maken voor verdriet en afscheid nemen. En deze patiënt moet de liefde gevoeld hebben van zijn gezinsleden die hem omringden, toen zij zich diep geëmotioneerd over hem ontfermden. Ik hoefde alleen maar te spelen.
 
Toen ik 8 kamers later bijna klaar was, sprak een van de verpleegkundigen mij aan op de gang. Of de zoon van kamer 1 misschien even op mijn gitaar mocht spelen voor zijn vader. Onder andere omstandigheden zou het afgeven van mijn goede gitaar gevoelig liggen. Maar nu hoefde ik hier niet lang over na te denken. Muzikanten helpen elkaar.
 
En de zoon bleek een goede gitarist. Op een zeer intiem moment, waar ik zo onverwacht bij mocht zijn. Ik stond in een hoekje en zag hoe de jongen zijn vermoedelijk allerlaatste noten, voor zijn vader ten beste gaf. 
 
Ik keek naar de grond omdat het zo persoonlijk was. Nog geen dag nadat ik op t.v. een uitzinnig woedende menigte het Capitool in Washington had zien binnendringen. Boze mensen met kwade intenties die we te vaak zien op het journaal. En ik was dankbaar dat deze beangstigende beelden nu plaatsmaakten voor een heel ander beeld. Een beeld dat mijn wereld weer terugbracht in de juiste proporties: een kamer gevuld met mensen dicht bij elkaar, en die om elkaar geven.

• Lees ook: Warme deken